خط ربط

     از ویژگی های ارتباط ، هدفمندی آن است . طرفین هر ارتباطی هدف هایی دارند و می خواهند از این ارتباط خود به نتیجه ای مطلوب برسند .
     در واقع ارتباط پدیده ای بی هدف و بی فایده نیست  و همین هدفمندی است که نیروی محرکه ارتباط را افزایش می دهد و تبادل مورد نظر را جهت دار می کند .
     یکی از نشانه های هدفمندی ارتباط این است که آن را به فعالیتی تنظیم شده ، متناسب با اهداف و با الزامات موجود تبدیل می کند . البته باید توجه داشته باشیم ؛ در بسیاری مواقع ارتباط بصورت خودکار و بدون هر گونه آگاهی هشیارانه ای اتفاق می افتد .
     هدفمندی ارتباط به این معناست که الزاما" هشیاری کاملی بر جریان ارتباط ، حاکم باشد . ( نکته ای که بیش از هر چیز باید مورد توجه روابط عمومی ها قرار گیرد.) یعنی ما پس از کسب مهارت های ارتباطی می توانیم آنها حتی بدون تفکر هشیارانه انجام دهیم .
     با این وجود نیز باید توجه داشته باشیم که عدم آگاهی از انتخاب کلمات به هنگام برقراری هر ارتباطی روابط عمومی را از فرایندی ارتباطی که به نفع سازمان است ، محروم نسازد .
     به هر حال این وظیفه روابط عمومی است سعی کند نگرشی آگاهانه به ارتباط خود داشته باشد به گونه ای که در آن از سایر چشم انداز ها و باور ها نیز آگاه شود تا به این وسیله میزان کنترل خود بر جریان ارتباطی را افزایش دهد.
     روابط عمومی در هر بنگاه یا سازمانی با این نگاه می تواند با گسترش ارتباطات دو یا چند سویه _ همراه با آگاهی و هشیاری _ به عنوان یک کانال ارتباطی مؤثر بین مدیران و مخاطبان ایفای نقش کرده و ضمن جلب اعتماد بیشتر از هر دو سو به عنوان تسهیل کننده ارتباطات سازمانی  به وظیفه خود عمل نماید.